[เอโคฮุน] จำเป็นต้องเป็นที่หนึ่งเสมอไปหรือไม่

ฉันบังเอิญได้ดูวิดีโอ YouTube Shorts ฉบับหนึ่ง เป็นเรื่องของการสัมภาษณ์นักศึกษามหาวิทยาลัยและคนทำงานชาวเกาหลีในสหรัฐอเมริกา ผู้ถูกสัมภาษณ์พูดถึงความสามารถอันโดดเด่นและการแข่งขันที่รุนแรงของชาวเกาหลี

นี่คือความเป็นจริงที่น่าเศร้าและมืดมน เมื่อเทียบเกาหลีกับสหรัฐอเมริกา ฉันรู้สึกเสียใจที่ชาวเกาหลีที่มีความสามารถโดดเด่นไม่ได้รับการปฏิบัติอย่างดีในเกาหลี พวกเขากลับบอกว่าพวกเขาสามารถได้รับการปฏิบัติอย่างดีในสภาพแวดล้อมของสหรัฐอเมริกา

มีเพื่อนคนหนึ่งที่เรียนที่สแตนฟอร์ดในการสอบที่โรงเรียนในสหรัฐอเมริกาที่ฉันเคยเรียนมา บอกว่าเขาทำคะแนนได้ดีกว่าเพื่อนคนนั้น ผู้ถูกสัมภาษณ์คนนั้นบอกว่าในช่วงมัธยมปลายของเกาหลี แม้ว่าเขาจะเรียนวิชาคณิตศาสตร์ตลอดเวลา แต่เขาก็ได้เกรด 3 เพียงครั้งเดียวเท่านั้น นั่นหมายความว่าเกาหลีมีทรัพยากรบุคคลที่ยอดเยี่ยมมากมาย แต่เนื่องจากการแข่งขันที่รุนแรง เขาไม่สามารถใช้ความสามารถของเขาได้อย่างเต็มที่ ในขณะที่ในสหรัฐอเมริกา เขาอาจได้รับการปฏิบัติที่ดีกว่าในเกาหลีด้วยการทำงานหนักขึ้นเล็กน้อย

ฉันเห็นด้วยในหลายๆ ด้าน เกาหลีมีการแข่งขันตั้งแต่ 5 ขวบ ตอนนี้มีโรงเรียนอนุบาลภาษาอังกฤษและชั้นเรียนเตรียมตัวเข้าวิทยาลัยแพทย์ตั้งแต่เด็ก และเราเรียนรู้ว่าเราต้องชนะเสมอ เราต้องเก่งกว่าคนอื่น ไม่เพียงแต่ในด้านผลการเรียนเท่านั้น แต่โดยรวมแล้ว เราต้องหาเงินได้ดีด้วย เราต้องการและสร้างบุคลากรที่ยอดเยี่ยมในรูปแบบแปดเหลี่ยมและสิบเหลี่ยมที่เหนือกว่าหกเหลี่ยม

เสรีภาพหายไปในสังคมประชาธิปไตยเสรี ฉันหมายถึง 'เสรีภาพ' อะไรก็ตามที่ฉันอยากจะพูด ไม่ว่าฉันจะหาเงินได้เท่าไหร่ ทำงานอะไร หรืออยู่ที่ไหนก็ตาม เสรีภาพที่ฉันมีความสุขกับการใช้ชีวิตในแบบของฉันเอง ฉันต้องไปมหาวิทยาลัยชื่อดัง ทำงานในตำแหน่งอะไร เมื่อถึงเวลา ฉันต้องมีตำแหน่งอะไร หาเงินได้เท่าไหร่ ขับรถยี่ห้ออะไร และต้องซื้อบ้านขนาดไหน ไม่ใช่เช่า แต่ซื้อขาย ฉันรู้สึกว่าสังคมได้กลายเป็นสังคมที่ต้องใช้ชีวิตตามมาตรฐานที่ผู้คนพูดถึง และถ้าฉันทำไม่ได้ ฉันก็คือผู้แพ้และไร้ค่า

จริงๆ แล้ว ฉันหวังอะไรมากมายจากประเทศเล็กๆ แห่งนี้ เมื่อมองไปยังต่างประเทศ มีผู้คนมากมายที่ใช้ชีวิตในหลากหลายรูปแบบจริงๆ และมีโอกาสมากกว่าในประเทศของเรา ทำไมเราต้องยึดติดกับเกาหลีเท่านั้น แน่นอน ฉันยอมรับว่า 'K' เป็นกระแสหลักของโลก และเป็นประเทศที่ดีที่อาศัยอยู่ แต่ถ้าเรามุ่งเน้นไปที่ส่วนนั้นเท่านั้น และไม่มองข้ามชีวิตของเรา วงจรที่ไม่ดีก็จะไม่มีวันสิ้นสุด

ถ้าคุณไม่ได้เป็นที่สุด ถ้าคุณหาเงินไม่ได้ในระดับนี้ ถ้าคุณไม่ได้อาศัยอยู่ในสถานที่เช่นนี้ ถ้าคุณไม่มีรถยนต์คันนี้ ถ้าคุณไม่มีเสื้อผ้า ชีวิต สินค้าแบรนด์เนม ฯลฯ คุณก็แค่ใช้ชีวิตโดยไม่มีสิ่งเหล่านี้ ฉันแค่มีความสุขกับการใช้ชีวิต ฉันสามารถใช้ชีวิตได้โดยไม่มีรถ ผู้คนที่อาศัยอยู่ในชนบท ผู้คนที่ทำงานในสถานที่ต่างๆ ผู้คนหาเงินได้ในระดับนี้ ไม่เป็นไร การไปต่างประเทศก็เป็นวิธีที่ดี คุณอาจพบโอกาสที่ดีกว่าในเกาหลีด้วยการก้าวไปข้างหน้าเพื่อหาโอกาสที่ดีกว่า

คุณไม่จำเป็นต้องทำให้สำเร็จอย่างรวดเร็ว คุณสามารถไปอย่างช้าๆ ได้ คุณไม่จำเป็นต้องอยู่บนจุดสูงสุด ฉันหวังว่ามันจะเป็นสังคมที่มอง 'ฉัน' ไม่ใช่ 'คนอื่น'