[เอโคฮุน] การใช้ชีวิตอย่างที่เป็นอยู่ของตัวเอง_ความเป็นตัวของตัวเอง

ก่อนหน้านี้ฉันคิดว่ามันต้องมีอะไรที่พิเศษถึงจะได้ ฉันคิดว่าเมื่อพูดถึงความเป็นตัวของตัวเอง มันต้อง 'แตกต่าง' จากคนอื่น ๆ ฉันคิดว่านั่นคือความเป็นตัวของตัวเอง ถ้าเหมือนคนอื่นมันก็ไม่ใช่ความเป็นตัวของตัวเอง

ความเป็นตัวของตัวเองไม่ใช่สิ่งที่พิเศษ เมื่อเวลาผ่านไปและฉันได้คิดเกี่ยวกับความเป็นตัวของตัวเอง ฉันก็รู้ว่ามันคือการใช้ชีวิตอย่างที่เป็นอยู่ของฉัน ในปัจจุบัน ด้วยการหางานทำ ตลาดแรงงาน และการแพร่กระจายของ AI ทำให้เป็นยุคที่บังคับให้แต่ละคนมีจุดที่แตกต่าง ดังนั้นฉันจึงรู้ว่าความสามารถในการแข่งขันที่แตกต่างและความเป็นตัวของตัวเองนั้นผสมผสานกันและความเป็นตัวของตัวเองนั้นบิดเบี้ยวไป

ฉันชอบฟุตบอล ฉันตั้งใจจะเข้าร่วมการแข่งขันฟุตบอลด้วย ฉันชอบฟุตบอลดังนั้นฉันสามารถพูดได้ว่าฉันทุ่มเทเวลาและความกระตือรือร้นของฉันให้กับฟุตบอลและเป็นคนที่เล่นฟุตบอล นั่นคือความเป็นตัวของตัวเองของฉัน แต่คนอื่นๆก็อาจชอบฟุตบอลเหมือนฉัน และอาจเข้าร่วมการแข่งขันได้เช่นกัน นั่นคือความเป็นตัวของตัวเองของเขา หากความเป็นตัวของตัวเองซ้ำกัน ตามความคิดเดิมของฉันแล้ว ฉันจะไม่สามารถใช้ความเป็นตัวของตัวเองกับใครได้เลย แต่ตอนนี้ฉันได้เรียนรู้แล้วว่านี่คือความเป็นตัวของตัวเอง

ฉันพยายามคิดหาสิ่งที่พิเศษอยู่เสมอ รู้สึกเหมือนฉันใช้ชีวิตอยู่กับความหลงใหลที่ว่าฉันต้องแตกต่างจากคนอื่นๆ แต่ที่นี่ การคิดหาสิ่งที่พิเศษและคิดว่าฉันต้องแตกต่าง นั่นก็คือความเป็นตัวของตัวเองเช่นกัน ถ้าคนๆนั้นมีความคิดแบบนั้น ก็เป็นอย่างนั้น

สรุปแล้วในที่สุดแล้วฉันก็ต้องยอมรับทุกสิ่งเหล่านั้นเป็นความเป็นตัวของตัวเอง ถ้าเป็นความคิดของเขา ฉันก็ต้องเคารพมัน ในทันทีที่ฉันพูดว่าไม่ใช่ นั่นคือการขัดขวางความเป็นตัวของตัวเองของเขา และถ้ามากเกินไปมันอาจจะกลายเป็นความรุนแรง

ดังนั้นการยอมรับสิ่งที่เป็นอยู่ของฉัน ความคิดของฉันในแบบที่มันเป็น และการกระทำตามนั้นจึงถือได้ว่าเป็นความเป็นตัวของตัวเอง

ฉันอยากจะก้าวไปไกลกว่าการรับรู้ถึงสิ่งที่เป็นอยู่ของฉันและเน้นไปที่ 'การปฏิบัติ' ฉันคิดว่าถ้าฉันแค่รับรู้ถึงตัวเองโดยไม่ทำอะไรเลย ฉันก็จะไม่รู้จักความเป็นตัวของตัวเองที่แท้จริง เมื่อฉันทำอย่างนั้น ความเป็นตัวของตัวเองของฉันจึงสมบูรณ์

ถ้าฉันชอบฟุตบอลแต่ไม่เล่นฟุตบอลเลย มันก็ยากที่จะพูดได้ว่านี่คือความเป็นตัวของตัวเองที่แท้จริง ถ้าฉันแค่คิดว่า "ฉันเป็นคนแบบนี้" แต่ไม่ทำอะไรเลย มันก็กลายเป็นเรื่องไร้สาระ เราเป็นสัตว์สังคม ดังนั้นการกระทำและการแสดงออกจึงทำให้เราสามารถระบายความเป็นตัวของตัวเองที่แท้จริงของมนุษย์และรู้ว่านี่คือสิ่งที่เป็นตัวของตัวเอง

สังคมการแข่งขันทำให้เราลืมตัวตนที่แท้จริงของเรา โลกนี้โหดร้ายและเศรษฐกิจก็ยากลำบาก ดังนั้นเมื่อเราใช้ชีวิตตามมาตรฐานที่โลกต้องการ มันจึงกลายเป็นเรื่องที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ ฉันหวังว่าจะมีบรรยากาศที่ยอมรับและเคารพในตัวตนที่แท้จริงของเรา ฉันหวังว่าเราจะเป็นคนที่พูดถึงความคิดของเราโดยไม่สวมหน้ากากของบุคลิกภาพหรือความสัมพันธ์ และใช้ชีวิตโดยไม่ต้องกังวลกับสายตาของคนอื่น

#วารสารรายเดือนRingchin #ฉบับกุมภาพันธ์ #บทความเชิงลึก #ชีวิตของฉัน #ความเป็นตัวของฉัน #การรวมกลุ่มของคนอ่อนแอ