[เอโกฮุน] เส้นทางสู่ชื่อเสียงและความสำเร็จไม่ใช่เส้นทางที่ถูกต้อง_บทวิจารณ์หนังสือ Part 2

‘การละทิ้งข่าวประเสริฐของพระเยซู ไม่ได้เพื่อรับใช้เพื่อนบ้าน หรือเพื่อความสุขจากการทำงานให้ดี แต่เป็นเพราะต้องการประสบความสำเร็จและสร้างชื่อเสียง จึงต้องทำงานหนักซ้ำแล้วซ้ำเล่า’ (หน้า 138-139)

เช่นเดียวกับเนื้อหานี้ การละทิ้งข่าวประเสริฐของพระเยซู ทำให้ไม่สามารถมีความสุขได้อย่างแท้จริง ท้ายที่สุด เหตุผลที่เราทำงานหนักและพยายามก็เพื่อข่าวประเสริฐของพระเยซูคริสต์เท่านั้น สิ่งนั้นเท่านั้นที่สามารถให้สันติสุขที่แท้จริงแก่เราได้

หากเราทำงานโดยปราศจากความตระหนักเช่นนี้ ท้ายที่สุด เราก็จะทำงานเพื่อตนเองเท่านั้น ถ้าเป็นเช่นนั้น ก็จะไม่มีความสุขที่แท้จริง มนุษย์ควรเลือกงานที่ตนทำได้ดี ใช้พรสวรรค์ที่ได้รับจากพระเจ้า รับใช้เพื่อนบ้าน และทำงานที่เป็นประโยชน์ต่อพวกเขา ซึ่งสอดคล้องกับมุมมองโลกในพระคัมภีร์

ตัวอย่างเช่น เราจะพูดได้ไหมว่าคนที่มีชื่อเสียงมากแล้วจะมีความสงบสุข? ข้าพเจ้าขอปฏิเสธอย่างเด็ดขาด ไม่ว่าจะมีชื่อเสียงแค่ไหน หรือมีเงินมากมาย ก็ยังมีความกังวลไม่สิ้นสุด มนุษย์พยายามคิดว่าจะทำอย่างไรให้มีชื่อเสียงมากขึ้น จะรักษาชื่อเสียงนี้ไว้ได้อย่างไร จะหาเงินได้มากขึ้นได้อย่างไร เป็นต้น มนุษย์ปรารถนาสิ่งนั้นในใจ และสภาพแวดล้อมทางสังคมก็กระตุ้นสิ่งนั้น

ตัวอย่างทั่วไป เช่น ผู้บริหารที่ร่ำรวยมหาศาลหรือดาราที่มีชื่อเสียงฆ่าตัวตาย เป็นเรื่องที่น่าเศร้า หากพวกเขามีสันติสุขที่แท้จริง และสามารถรับรู้และมีความสุขกับมันได้ เหตุการณ์ที่น่าเศร้าเช่นนั้นอาจจะไม่เกิดขึ้น

หากไม่มีพระเยซูในใจของคนทำงานคริสเตียน แรงงานก็จะกลายเป็นเพียงเปลือกนอกเท่านั้น แม้ตัวข้าพเจ้าเองก็อยากมีชื่อเสียงมาก และอยากหาเงินให้ได้มากๆ ตัวอย่างเช่น ข้าพเจ้าอยากมีชื่อเสียงใน LinkedIn ดังนั้น ข้าพเจ้าจึงไปบรรยายต่างๆ เล่าเรื่องราวที่ยอดเยี่ยมและรับเงิน อยากใช้ชีวิตแบบนั้น แต่ข้าพเจ้าบอกกับใจตนเองว่านั่นไม่ใช่ประโยชน์อันใหญ่หลวงสำหรับข้าพเจ้าในวันนี้

แม้ว่าเราจะไม่โด่งดังเหมือนคนอื่น หากเราดำเนินชีวิตอย่างซื่อสัตย์ในที่ที่เราอยู่ รักเพื่อนบ้าน ความสงบสุขที่เราได้รับจากสิ่งนั้นจะยิ่งใหญ่กว่า ดังพระวจนะที่ว่า ผู้ที่ถ่อมตนจะถูกยกขึ้น และผู้ที่ยกตนขึ้นจะถูกลดลง หากเราทำงานด้วยจิตใจเช่นนั้นเพื่อพระเจ้า เราอาจจะถูกยกขึ้นในสักวันหนึ่ง ไม่จำเป็นต้องปรารถนาสิ่งนั้น การคาดหวังมากเท่าไหร่ ความผิดหวังก็ยิ่งมากขึ้นเท่านั้น เมื่อเราเดินตามทางที่เราต้องไปอย่างเงียบๆ เราอาจได้รับใช้ครั้งใหญ่ในที่สุด และในเวลานั้นเราก็ต้องถวายเกียรติแด่พระเจ้าด้วยความถ่อมตน