[EkoHun] Szacunek dla różnorodności myśli

Ludzie są różni. Myśli też są różne. Nie wszyscy mogą być tacy sami. Czasami mogą być podobni. Nawet jeśli zdarzają się momenty podobieństwa, są też momenty różnic. Nie można dzielić i definiować świata jak mieczem siekającego warzywa.

Nigdy wcześniej nie byliśmy tak podzieleni w sposób dialektyczny. W latach 50. XX wieku Półwysep Koreański został podzielony na północ i południe. Stało się tak z powodu konfliktu dwóch ideologii. A dziś dzielimy się na lewicę i prawicę.

Możemy mieć różne poglądy. Jednakże, nakładając ramy tożsamości „lewej” i „prawej”, dzielimy się na dwie części, a można by rzec, że w sposób autorytarny. W zależności od sytuacji, jeden pogląd może być słuszny, a drugi nie, ale bez uwzględnienia okoliczności i faktów, po prostu mówi się, że podążanie w tym kierunku jest jedyną słuszną drogą.

Dziwnie jest, że dorastaliśmy, upierając się przy pytaniu „Kogo bardziej kochasz, mamę czy tatę?”. Obcokrajowcy uważają to pytanie za bardzo dziwne. W ogóle go nie zadają. Tylko w naszym kraju zadaje się pytania wymagające dialektycznej odpowiedzi. Myślę, że żartobliwe pytania stały się częścią kultury, a ta kultura otworzyła możliwość kształtowania dialektycznego myślenia. W niektórych sytuacjach mama może być lepsza, w innych tata, a generalnie oboje są dobrymi ludźmi, więc nie rozumiem, dlaczego trzeba koniecznie wybierać.

To bardzo przykre. Chciałbym, abyśmy bardziej elastycznie i z otwartym sercem patrzyli na innych i na świat. Zamiast dzielić się na „moich” i „waszych”, powinniśmy odzyskać świadomość, że wszyscy jesteśmy jedną drużyną i że żyjemy razem w tej samej społeczności.