[EcoHun] Voorbij de tragedie van de Koreaanse politieke geschiedenis, naar liefde

"Het is nu 11 uur en 22 minuten in de ochtend." "Besluit, president Yoon Suk-yeol (피청구인 대통령 윤석열) wordt afgezet." Ik keek samen met mijn vrouw in de parkeergarage van E-mart naar de uitspraak van het Constitutioneel Hof. Toen ik de uiteindelijke conclusie hoorde, voelde ik me erg emotioneel.

Binnen 10 jaar hebben we in de Zuid-Koreaanse geschiedenis twee presidenten meegemaakt die werden afgezet. Het is een tragische gebeurtenis die me diep bedroeft. In de afgelopen tientallen jaren zijn er veel offers gebracht om presidenten met onze eigen handen te kiezen, en dankzij deze offers hebben we onze democratie opgebouwd. We hebben met onze eigen handen het huidige Zuid-Korea gecreëerd.

Maar door fouten of ambities van de president zelf vond een afzettingsprocedure plaats, die door het Constitutioneel Hof werd goedgekeurd. De situatie in Zuid-Korea was nog nooit zo verwarrend geweest, maar de uitspraak van het Constitutioneel Hof lijkt de situatie enigszins te verlichten. Ik voel zowel verdriet als opluchting.

Bij deze gebeurtenis en de volledige tekst van de uitspraak van het Constitutioneel Hof, moeten we deze zaak niet alleen op basis van het resultaat beoordelen.

De waarnemend voorzitter van het Constitutioneel Hof, Moon Hyung-bae (문형배 헌법재판소장 권한대행), richtte zich afwisselend tot het parlement en de president om zijn boodschap over te brengen. Dat was erg indrukwekkend. Het leek alsof iemand die tussen beide partijen stond, beide partijen terechtwees.

✅Boodschap aan de oppositie

Wat de oppositie betreft, konden de beleidsmaatregelen die de regering wilde uitvoeren niet worden uitgevoerd vanwege de afwijzende stemmingen. De oppositie keurde eenzijdig beleidsmaatregelen goed waar de regering tegen was, waardoor de heroverweging van de verzoeker en de stemming over wetsvoorstellen werden herhaald. De verzoeker lijkt te hebben gevoeld dat de nationale aangelegenheden werden verlamd en de nationale belangen werden geschaad door de willekeur van de oppositie, en hij voelde de verantwoordelijkheid om dit te overwinnen. Het feit dat de verzoeker vond dat de nationale aangelegenheden werden verlamd, moet politiek worden gerespecteerd.

Het conflict tussen de verzoeker en het parlement kan echter moeilijk worden toegeschreven aan de verantwoordelijkheid van één partij, en moet worden opgelost als een politiek probleem in overeenstemming met de principes van de democratie.

De uiting van politieke opvattingen of openbare besluiten hierover moeten in overeenstemming zijn met de democratie die door de grondwet wordt gegarandeerd.

Het parlement had zich moeten inspannen om rekening te houden met minderheidsstandpunten en om tot een conclusie te komen door middel van dialoog en compromis, op basis van tolerantie en terughoudendheid in de relatie met de regering.

✅Boodschap aan de verzoeker

De verzoeker had het parlement ook moeten respecteren als een partner in samenwerking. Toch behandelde de verzoeker het parlement als een partij die moest worden uitgesloten, wat de basis van de democratische politiek ondermijnt en moeilijk te verenigen is met de democratie. Zelfs als de verzoeker de acties met betrekking tot het parlement beschouwde als tirannie van de meerderheid, had hij de grondwettelijke middelen moeten gebruiken om te zorgen voor een evenwicht tussen checks and balances.

Ongeveer twee jaar na zijn aantreden had de verzoeker de kans om de bevolking te overtuigen om hem de leiding over het land te laten voeren bij de parlementsverkiezingen. Maar zelfs als het resultaat niet voldeed aan de bedoelingen van de verzoeker, had hij geen pogingen moeten doen om de wil van de bevolking die de oppositie steunde te negeren. Als president van alle burgers, had hij de taak om de samenleving te verenigen, ook zij die hem niet steunden. Hij heeft zijn plicht om de grondwet te beschermen verzaakt en het vertrouwen van de soevereine burgers van de Republiek Korea ernstig verraden.

Parlementsleden en politieke partijen zeggen wel dat ze werken voor het belang van hun partij, maar uiteindelijk moeten ze werken voor het belang van het volk. Uiteindelijk draaide alles om democratie. De basis van democratie is het volk, en acties die het volk in verwarring brengen, moeten worden vermeden.

Zelfs als het belang van de partij zo is, moet het niet worden nagestreefd als het in strijd is met het belang van het volk. Het is de belangrijkste taak om te streven naar wat het volk wil, zelfs als hun termijn als parlementslid of politieke leven ten einde loopt.

Zowel het parlement als de president zijn verantwoordelijk. Ik hoop dat ze in de toekomst hun best zullen doen om het land te besturen met de waarden van verzoening, zorgzaamheid, inclusie en liefde, waarbij ze echt rekening houden met het volk en het nationale belang.