sanghun495

[에코훈] De cultuur van small talk, de restauratie van de warme cultuur is dringend nodig

  • Taal van schrijven: Koreaans
  • Landcode: Alle landencountry-flag
  • Leven

Aangemaakt: 2025-07-11

Aangemaakt: 2025-07-11 10:07

Op een dag begon ons land de mond te houden. Ik voel me ongemakkelijk, moe en ongeïnteresseerd om met de persoon naast me te praten. Het is gewoon ongemakkelijk, ik doe gewoon mijn werk en verdwijn als ik klaar ben.


Het was niet zo in ons leven in het verleden. We stonden in contact met onze buren en praatten met hen, en op de markt toonden we onze dankbaarheid met een authentieke cultuur, onderhandelend met de winkeliers en uitten onze dankbaarheid met een handvol, en we toonden compassie en hielpen elkaar als we hulp nodig hadden.


Het lijkt erop dat we nog dichter bij elkaar kwamen omdat het leven moeilijk was. Jongeren van tegenwoordig zullen die emotie of herinnering niet hebben. Zelfs als je iets te eten bestelt op straat, blijven we vaak onwetend van elkaar staan en het is zelfs heel onaangenaam als je aangesproken wordt.


De afgelopen maanden heb ik het Jonia-kanaal bekeken en Engels geleerd, de Britse uitspraak geleerd. Nu concentreer ik me op 'small talk' dat hieruit voortkomt. Jonia is een Koreaanse vrouw die in het Verenigd Koninkrijk als barista werkt. Ze werd beroemd door haar gesprekken met Britten die koffie bestelden in een café. Hoewel het small talk is, is het heel hartelijk en zie je kleine glimlachen, vreugde en geluk.


Tegenwoordig bekijk ik de YouTube-content genaamd Alex van Miran. Miran en haar man Alex verkopen K-food op straat en op de weekmarkt op het platteland van Australië. Ze leggen contact met de Australiërs die eten bestellen en praten met de klanten die ze vaak zien. Het zijn niet geweldige gerechten die ze verkopen, noch zijn het geweldige mensen die ze spreken.


Het meest indrukwekkende deel was dat de Australiërs die bestelden met elkaar praatten: 'Dit eten is echt lekker. Probeer het eens.' Ik mis dit gewoon. Ik hoop dat we deze cultuur kunnen herstellen.


Vanaf een bepaald moment is de concurrentie extreem intens geworden, en we grommen potentieel, zelfs zonder met elkaar te praten. Het is alsof we zouden bijten als we worden aangeraakt. Maar het is vreemd dat dit niet het geval is als we ze aanspreken. Laten we elkaar niet verbergen, laten we niet op onze hoede zijn, en laten we onze harten openen en veranderen met een open mind.


Reacties0